Miło nam poinformować, że ukazała się autorska płyta Krzysztofa Misiaka nosząca tytuł „Melancholia”.
Muzyka zawarta na krążku powstawała w dość niełatwym dla muzyka czasie, ale za to była skuteczną formą terapeutyczną. Instrumentami odgrywającymi ważną rolę są gitara akustyczna i fortepian, one budują klimat. Pozostałe gitary tym razem zostały potraktowane bardziej jako elementy aranżacyjne, niekoniecznie „głównodowodzące”. Krzysztof Misiak postawił również na różne barwy, w których sekcje dęte i smyczkowe nadają muzyce klasycznego, wręcz symfonicznego tchnienia. Są też sample wokalne w stylu śpiewu klasycznego, folkowego oraz gothic cinematic.
Sfera harmoniczna, aranżacje, mollowy tryb, wolne tempa utworów jak i melodyka, ma nas zobligować do poświęcenia odrobiny więcej czasu na obcowanie z tą muzyką. A wszystko by pobudzić wrażliwe zmysły wywołując chwilami melancholijny nastrój. Stąd tytuł „Melancholia”. Są też inne sugestywne nazwy kompozycji, na przykład: Koneser rzeczy przenośnych, Pasywne oblicze prawdopodobieństwa, Zagadka przyjazdu, Patrząc bez konsekwencji czy W południe na Północy. Mają one za zadanie skłonić słuchaczy do skorzystania z bogactwa własnej wyobraźni i dać się ponieść fantazji. Całość liczy 11 utworów.
Ta płyta to osobisty styl „hate-jazz” autora, który ewoluuje w kierunku muzycznej nostalgii i tęsknoty rodem z planu dramatu filmowego z symfonią nastrojów na czele. Jak sam Krzysztof Misiak mówi: „stara się rozwijać własny język muzyczny i uplastyczniać go pod kątem obrazu i dźwięku”. Pomagają mu w tym znakomici Goście: Michał Borowski na saksofonie sopranowym, Mieczysław Grubiak – saksofon tenorowy, Piotr Kelm – skrzypce, Piotr Krzemiński – trąbka i flugelhorn, Dave Latchaw – instrumenty klawiszowe oraz Zbigniew Żuk, który śpiewa swoistą piosenkę.
Misiak informuje, że: „muzyka zawarta na krążku powstawała w dość niełatwym dla niego czasie, ale za to była skuteczną formą terapeutyczną”. Instrumentami odgrywającymi ważną rolę są gitara akustyczna i fortepian, one budują klimat. Pozostałe gitary tym razem potraktował bardziej jako elementy aranżacyjne, niekoniecznie „głównodowodzące”, …choć nie zawsze. Stawia też na różne barwy, w których sekcje dęte i smyczkowe nadają muzyce klasycznego, wręcz symfonicznego tchnienia. Są też sample wokalne w stylu śpiewu klasycznego, folkowego oraz gothic cinematic. Sfera harmoniczna, aranżacje, wolne tempa utworów, mollowy tryb, jak i melodyka, ma nas zobligować do poświęcenia odrobiny więcej czasu na obcowanie z tą muzyką. A wszystko by pobudzić wrażliwe zmysły wywołując chwilami melancholijny nastrój. Stąd tytuł „Melancholia”. Są też inne sugestywne nazwy kompozycji, na przykład: Koneser rzeczy przenośnych, Pasywne oblicze prawdopodobieństwa, Zagadka przyjazdu, Patrząc bez konsekwencji czy W południe.
Jednominutowy odsłuch każdego utworu z płyty jest >tutaj<
www.facebook.com/KrzysztofMisiakKofM
Krzysztof Misiak (gitarzysta, kompozytor, kierownik muzyczny Teatru Dramatycznego w Płocku)
Współpraca: ex-CHYLIŃSKA, Marek Biliński, Mietek Jurecki, 3 Jazz Soldiers, Ryszard Wolbach, (K.Ścierański, W.Pilichowski, M.Raduli, G.Bissonette, T.Łosowski, P.Bańka, Virtual Jazz Re@lity, S.Neale, J.Pelc)
