Kino za Rogiem w Płocku zaprasza na przegląd najlepszych rosyjskich animacji. Po raz pierwszy w Płocku zagości festiwal MAŁY SPUTNIK. Chcemy wam pokazać dzieła mistrzów rosyjskiej animacji: Borysa Stiepancewa, Jurija Norsztejna oraz Fiodora Chitruka. Naszym zdaniem obrazy te w niczym nie ustępują filmom zachodnim, jednak mimo swej niezaprzeczalnej wartości niezwykle rzadko mają okazję gościć na polskich ekranach.
Zbierz grupę (przedszkolną, szkolną lub każdą inną liczącą min. 15 osób) i zadzwoń do Kina za Rogiem w Płocku. Pokazy można rezerwować do 16 lutego 2018.
Zapraszamy płockie przedszkola i szkoły podstawowe, kluby profilaktyki środowiskowej, świetlice miejskie oraz osoby indywidualne (w grupach) do zamawiania pokazów.
Co trzeba zrobić? Wystarczy zebrać grupę (liczącą min. 15 osób) i zadzwonić pod nr tel. 604 493 918. Pod tym numerem animator KzR odpowie na wszystkie pytania, pomoże wybrać film oraz termin i godzinę pokazu. Pokazy na zamówienie można rezerwować od początku 2018 roku na terminy w dn. 5 – 16 lutego 2018 roku.
W ofercie na życzenie mamy 4 pakiety:
Pakiet z Karlssonem – filmy Borys Stiepancew
(czas: 40 min., bilet: 5 zł, rekomendacja wiekowa 0+)
BRACISZEK I KARLSSON, POWRÓT KARLSSONA
Pakiet z MISIEM Puszatkiem – film Fiodora Chitruka
(czas: 48 min, bilet: 5 zł, rekomendacja wiekowa 0+)
Pakiet z Prostokwaszyna – filmy Władimira Popowa
(czas: 54 min, bilet: 5 zł, rekomendacja wiekowa 6+)
TROJE Z PROSTOKWASZYNA, WAKACJE W PROSTOKWASZYNIE, ZIMA W PROSTOKWASZYNIE
Pakiet Jeżyk we mgle – filmy Jurija Norsztejna
(czas: 73 min, bilet: 5 zł, rekomendacja wiekowa 0+)
BITWA NAD KERŻEŃCEM, LISICA I ZAJĄC, CZAPLA I ŻURAW, JEŻYK WE MGLE, BAJKA NAD BAJKAMI
Opisy filmów i twórców:
KARLSSON – filmy Borysa Stiepancewa
Karlsson z Dachu jest najlepszy
m specjalistą od wszystkiego. Wyposażony w charakterystyczne śmigło, lata i… płata figle. Ma rewelacyjne pomysły na najprzeróżniejsze psikusy, uwielbia przeprowadzać eksperymenty z rozmaitymi urządzeniami domowymi i często je psuje. Karlsson zachwyca dzieci i jest największym utrapieniem dorosłych! Zapraszamy na filmy animowane inspirowane słynną serią książek dla dzieci autorstwa Astrid Lindgren, stworzonych przez Borisa Pawłowicza Stiepancewa (1929 – 1983) – radzieckiego mistrza animacji i ilustratora książek.
Podobno już jako dziecko zakochał się w filmach animowanych i postanowił poświęcić swoje życie animacji komediowej. W 1958 roku tworzy „Piotrusia i Czerwonego Kapturka” – komedię na podstawie baśni Władimira Sutiejewa o pionierze, który zakradł się do filmu o Czerwonym Kapturku, aby uratować go przed Wielkim Złym Wilkiem. Obraz był inspirowany filmami Walta Disneya i Fredericka Avery’ego (m.in. kaczor 
Daffy, królik Bugs) i kontrastował z popularnymi w tamtych czasach „realistycznymi” animacjami wykonanymi techniką rotoscopową (w ostatnim czasie technika ta była używana, np. przy realizacji filmu „Mój Vincent”). Film zdobył rozgłos, uznanie i nagrody, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy w 1960 roku.
Od połowy lat 60. XX wieku roku Stiepancew współtworzył miniserial „Murziłka” inspirowany popularną postacią z pisma dla dzieci o tej samej nazwie. W 1965 i 1970 roku wyprodukował trzy, zaliczane do jego najbardziej popularnych, filmy: „Wowka w Trzydziewiętnym Carstwie” (1965) oraz dylogię o Karlssonie (1968, 1970) na podstawie baśni szwedzkiej pisarki Astrid Lindgren. Filmy te wyróżniały się niezwykle kolorowym stylem rysunku i śmiesznymi dialogami. Główni bohaterowie tych animacji dołączyli do panteonu ukochanych ikony filmowych takich jak Czeburaszek.
Stiepancew był też autorem najsłynniejszej animowanej adaptacji baletu „Dziadek do orzechów” Siergieja Prokofiewa (1973).
MIŚ PUSZATEK Fiodora Chitruka
Film jest adaptacją rosyjskiej wersji przygód Kubusia Puchatka, autorstwa Borisa Zachodera. Rosyjski Kubuś, podobnie jak jego zagraniczni kolega, uwielbia miód. Przyjaźni się z Prosiaczkiem, Królikiem i Kłapouchym, i mieszka w Stumilowym Lesie. Jest wiecznym optymistą, poetą i filozofem, a także autorem wielu genialnych cytatów.
Fiodor Chitruk (1917-2012) pracę jako animator w wytwórni Sojuzmultfilm rozpoczął jeszcze w 1938 roku. Puszatka wyreżyserował w 1969 roku. Podczas całej swojej kariery reżyserskiej otrzymał wiele nagród na festiwalach filmowych (m.in. w Cannes, Ottawie i Krakowie).
Na rozwój jego twórczości miały wpływ m.in. filmy Walta Disneya. Jeśli chodzi o radzieckich twórców animatorów, to darzył szacunkiem Borisa Diożkina i Mstisława Paszczenko, od których nauczył się wiele i od których także czerpał inspiracje.
TROJE Z PROSTOKWASZYNA – filmy Władimira Popowa
Głównym bohaterem serii jest mały chłopiec, nazywany wujkiem Fiodorem, ponieważ jest bardzo poważny. Po tym jak jego rodzice nie pozwalają mu trzymać w domu mówiącego kota Matroskina, chłopiec postanawia uciec. Razem z psem Szarikiem udają się do miejscowości Prostokwaszyno. Tam czeka ich wiele przygód, niektóre z udziałem niezdarnego listonosza Piecusia.
Twórcą animacji jest Władimir Iwanowicz Popow (1930 – 1987) – radziecki animator oraz reżyser i scenograf animacji. Zadebiutował jako reżyser w 1975 roku krótkometrażową animacją „Tęcza” – będącą opowieścią o tym, jak dwóch chłopców zaprzyjaźniła kolorowa tęcza. Film zdobył nagrodę na XI Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dziecięcych i Młodzieżowych w Teheranie. Wszystkie późniejsze prace Popowa odznaczały się fascynującą tematyką, bogatymi charakterami postaci, jaskrawymi rysunkami oraz muzykalnością.
EZOPOWE ANIMACJE, czyli cykl filmów Jurija Norsztejna
Mistrz światowej animacji w Kinie za Rogiem w Płocku. Jego film „Jeżyk we mgle” został uznany w 2003 roku za najlepszy film animowany wszech czasów w ankiecie, w której wzięło udział 140 krytyków filmowych i rysowników z różnych krajów. Film opowiada historię Jeżyka, który, zamierzając odwiedzić swojego przyjaciela Niedźwiadka, udaje się w drogę i gubi w gęstej mgle.
Jurij Norsztejn swój wyjątkowy plastyczny styl szlifował przez wiele lat pracując jako animator w Sojuzmultfilmie. Jako reżyser zadebiutował w 1968 roku filmem „25 października, pierwszy dzień”. W latach 70. XX wieku zaczął odchodzić od dwuwymiarowych „wycinanek” w kierunku plastycznie wysublimowanych obrazów. Opracował specjalną technikę, nadającą jego animacjom pozory trójwymiarowości: przy użyciu wielu szklanych tafli ułożonych jedna nad drugą (co 25-30 cm) i przemieszczanych względem siebie w poziomie i względem kamery – w pionie.
Tej techniki użył, m.in. przy realizacji filmu „Lisica i zając” – jednej z wielu w jego twórczości „ezopowych” animacji inspirowanych starymi rosyjskimi baśniami ludowymi. Stylistyką film nawiązuje do wzorów ręcznie wyszywanych makatek.
W erze komputerów konsekwentnie odrzucał wykorzystywanie ich w swoich animacjach. Perfekcjonizm reżysera przysporzył mu przydomek „złotego ślimaka”.
